
Babalar gününde mezarlığa ziyarete gittim.İnsanlar bence ölünce havalanıyorlar.Yaşarken gayet saygılı sevimli olan insanlar ölünce sanki bir iş başarmışlar gibi bizi beğenmiyorlar.Misal babam..yaw ziyaretine geldik değil mi..insan bi kalkar hoşgeldin der,iki lafın belini kırar..hiiç oralı bile değil.35 dk oturdum bi soğuk su ikram etmedi.Çok değişmiş..Sende bi haller var dedim ona da cevap vermedi..ilginç tabii bunlar.Halbuki sevgimi saygımı hiç eksik etmemiştim.Ha bi bizimki mi öyle?değil tabii.Yanıma yöreme baktım herkes ağlamaklı,gözler yaş içinde..Onlarda da durum farklı değil demek dedim içimden.İçimde birşeyler cız etti.Beni unutmuş dedim demek.Hiç özlemedin demek ha dedim.Ona da ses vermedi.Ben seni çok özledim ama dedim.Bir ses geldi nihayet.Kafamı çevirdim annem...Habersiz geldim diye kızar sandım..Islak yüzünü yanağıma yapıştırdı sol kulağımın altından öptü..Ölülerden hayır yok dedim içimden...Ağlarsam iyice havalara gireceği belliydi..Ufak ufak yol aldım...
Ben hasta adamım böyle şeyler yazma yazacaksan okutmasana bana..
YanıtlaSilAma sen "Adsız" kişi olarak yorum yaparsan ben senin rahatsızlıklarını dikkate alamam ki. İsim ver bana isim!
Sil