Şimdi efendim yok oradan 24 kasım diyenler var. Sanki bizde takvim yok. Sanki biz görmüyoz. Öğretmenler günü. İyi oldu, çok da güzel oldu öğretmenler günü. Tam da ihtiyacım olan şey! Bi mesaj atayım da kutlayayım desen rehber dolu öğretmen. Sonra da efendim ordan bir öğretmen arkadaşım cevap yazmasın mı "çok sağolun efendim" diyerekten. Belli ki rehberden adımı silmiş. Belli ki tiksinmiş benden. Yoksa o mesajı atanın ben olduğumu bilse, neden efendim falan desin? Fark edince üzülüyor insan. Zekası ne seviyede olursa olsun, bir insan dışlandığını anlayınca üşüyor. Karnına ağrı giriyor. Sigara yakıyor,alkol tüketiyor, erken yaşta ölüyor. Sonra da rahmetli iyi adamdı falan...
Ha kutlayalım kutlamasına da... bana niye gün yok? Her şeyin bir günü var allah eksikliğini göstermesin de...bilgisayarcılar günü yok misal. Babalar günü var, baba değilim (yani bazen çok baba adamsın diyen insanlar tanıyorum ama saylanmaz). Anneler günü için cinsiyet değiştirecek ve çocuk doğuracak değilim. Kadınlar günü var ama erkekler günü yok. Müslüman adetlerinden hazzetmediğim için bayramlarını kutlayamam. Resmiyetten hoşlanmadığım için resmi bayramlarda kasılırım. Doğum günü sevmem. Yılbaşı vs... toptan uyuzum zaten. Yarım akıllılar günü, hippiler günü, vantilatör sevenler günü, yeşil sert erik sevenler günü de yok ki sahipleneyim. Sevgililer günü var tamam. Fakat, ne sevgilim olacak çok bilinmeyenli denklem, ne de ben (zekam elvermiyor), anlamayız o işlerden. 14 Şubatta "Sevgililer gününüzü s.keyim" diye toplumsal mesaj veren sevgilim var benim. Ben seviyom da, toplum hazır değil. İkimiz bu topraklara dar geliyoruz. Ne çok öğretmensiniz lan! Açılın azıcık. Ay darlandım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.