Bir düşkünlük belirtisi olarak kıkırdamak

   

     Travestilerin yoğun olarak bulundukları bir semtte çalışıyorsanız -ki ben çalışıyorum- dükkan kapısında sigara içerken, yolda yürürken, kapı önünü süpürürken falan sürekli travestileri görürsünüz. Alışveriş yapıyorlar, geziyorlar... doğal olarak bizim yaptıklarımızı yapıyorlar. Ve insanlarımız da gülüyorlar. İstisnasız herkesin, kadının ve erkeğin; gencin ve yaşlının; eğitimlinin cahilin gülümsemesi haricinde her şey doğal oluyor. Neye gülüyorlar? Hakikaten merak ediyorum. Ben de görüyorum, evet dikkatimi çekiyorlar, ama gülümsemek? Kıkırdamak?

       Bunun sadece travestilere has bir tepki olmadığının farkındayım elbette.  Gördüğümden yola çıkarak giriş yapıyorum.  Bizde kendine benzemeyene kıkırdamak geleneksel sanırım.Kendinde olmayan, yani sende mevcudiyet barındırmayan bir şeyi anlamak, fazlaca gözlem ve bir miktar farklı bakış açısı gerektiriyor zannedersem ve yine zannedersem, sihirli bir güç, bu topraklardan gözlem ve anlayışla ilgili olan tüm mavi kabloları kesmiş zamanında. Tabii kesilen mavi kablolardan bazılarının bana da denk geldiği açık. Koskoca şehirler inşa ediyoruz, tüketiyoruz, kirletiyoruz, güneş gözlüklerimizle 30000 beygir arabalarımızdan Bach dinliyoruz, ama yeşil rujlu bir kız, uzun saçlı bir travesti, sakalını örmüş bir genç görünce,  modern yaşamın başkasına tahammül ve saygı üzerine kurulmuş bir şey olduğunu unutup, on altısında yanlışlıkla ilk erkek penisini görmüş ergen gibi kıkırdıyoruz. O, on altısındaki kızdan tek farkımız, onun kıkırdamasının utangaçlık; bizimkisinin küçümseme içermesi.

 Ne yapsak ki, intihar mı etsek?